Bugün anneanne ve dedeye doğru yola çıkıyoruz derken, beceremeyeceğimizi anladık. Kendimize biraz zaman tanıdık. Onun yerine ben alışverişe gittim, baba da babanneyle Ada keyfi yaptı.

Sonrasında kendimizi sokaklara attık yine. Sonunda Adakız Ahmet Abi ve Tülin'le tanıştı. E fotoğraf anlatıyor. Ahmet Abi'nin kucağına kurulunca, renkler, gözler, yanaklar... Ada'nın hastanede karışmadığını, bizim ailenin çocuğu olduğunu anlamış olduk.

Geçmiş olsun Tütoş!