Adakız -nerdeyse- 8 aylık. Aylık randevumuz vardı bugün. Hastane evimize beş dakika uzaklıkta. Giderken yine biraz erken çıkıp yürüyüş yaptık yağmur altında. Sonra da uzunca bir süre doktorumuzu bekledik. Beklerken Ada bir sürü arkadaş edindi. Ablalar, abiler, kardeşlerle tanıştı, pek eğlendik hep birlikte!Aşı olmasında rağmen sorunsuz ve neşeli bir randevu atlattı kızım yine (aman tık tık tık). Bense o vahşi iştahına karşılık, kilosunda dehşet bir fazlalık çıkacağını zannerken, 250 gram aldığını (3 haftada) öğrenince; üzüleyim mi, sevineyim mi bilemedim. Neyse ki doktorumuz her şeyin normal olduğunu söyledi, biz de sevindik -kilo: 9.290 gr, boy 70.5 cm. (Bu arada Alya'lardaki anneler bebekleri toplantısına gidemedik, üzüldük).
Kızım büyüyor. O kadar, o kadar çabuk... Bu ay algıları şaşırtıcı derece genişledi, cin gibi oldu! Artık kandırmaca yok, her şeyi hatırlıyor, gözü kulağı her yerde. Bir de eli kolu; kıpır kıpır... Hala diş yok, ayaklara güç yeni yeni geliyor, emeklemeye niyetleniyor, olmuyor. Ama fıldır fıldır dönüyor. Bir de hayatla nasıl eğleniyor! İnşallah hep böyle olsun güzel kızım. Hayatın tadını çıkarabilmeyi bilsin. Hep böyle güleryüzle bak dünyaya miniğim...
Kayıtlar
2 yorum:
adanın sağlıklı olmasına sevindim.zaten başka ne olabilirdi ki.sevgiyle - ilgiyle büyütülen çocuklar işte böyle ada gibi ,benim kuzum gibi olurlar.ikinizi de öpüyorum.mehmetin anneannesi
Ne mutlu Mehmet'le Ada'ya, ikisi de anneanne ve dedesinin yanında bu hafta! Sevgiler yolluyoruz...
Yorum Gönder