Canım kızım artık karakterin iyice belirginleşiyor. "Ada şöyle yapar, böyle yapar", "Ada bunu sevmez, şunu sever" diyebiliyoruz mesela. Çok maceraperest değilsin. Temkinli bir minik kızsın. Hoşuma gidiyor bu aslında. "Garanticisin" bir anlamda.
Bunun en büyük işaretini, ilk adımlarını bir yaşına girdiğinde atmana rağmen, 15 aylıkken "yürümeye başladığında" gösterdin. Ağız alışkanlığı aslında benim şimdi yaptığım. Düşünüyorum da, tamam erken yürümedin ama aslında geç de yürümedin. Temkinliydin sadece, üç ay elimden sürükledin beni. Saatlerce. Sürekli yürüdük. Birlikte. Parmağımı bırakmayı reddettin. Ama o arada bacak kaslarını geliştirip, adımlarını sağlamlaştırdın. Onca gün sonunda bir gün, durup dururken kalkıp yürüdün, dakikalarca; küçük bir ilk gün kazası dışında, hiç bir vukuatın olmadı. Bağımsız olarak attığın ilk adımların bizimkilerden sağlamdı. Kendinden emin olduğunda yürüdün.
Yenecek her şeye kudurmana rağmen, "çiğ" dediğimizde, onun yenilmeyecek bir şey olduğunu bildin. Çok merak etmene rağmen, çiğ bir şeyi ağzına atmadın. Ya da "sıcak" nedir bilmeden, "sıcak" dediğimiz fincana, uzatmamıza rağmen elini sürmedin. Korkak mısın? Hayır, temkinlisin bebeğim.
Yılbaşı yemeğinde, uykudan kalkıp kalabalığın içine girdiğinde, gözün şömineye takıldı. Başka hiç bir şey görmedin. Ateşe kilitlendin. Şaşırdın. Ama sıcak olduğunu hissettin. Önünde keyif yapalım, cancana ısınalım istedim. Olmadı, istemedin. Yanına yaklaşmadın. Temkinliydin miniğim.
Sonraa burda büyülü, cömert karla karşılaştığımızda, hayalim senin karlar içindeki kahkahalarını dinlemekti. Hazırlığımızı yapıp çıkmıştık bahçeye, o kahkahaları kaydedecektim. O kadar emindim yani. Seninle kartopu oynayacaktık, ya da kardanadam yapacaktık. Olmadı miniğim. Şaşırdın. Soğuk olduğunu hissettin belki -hissettin tabii. Belki gözlerin gereğinden fazla kamaştı. Öyle bir ortam vardı. Her yer beyaaaz...
Benim temkinli, dikkatli kızım. Her gün seni daha iyi tanıyorum. Bazen kendime benzetiyor, bazense ne kadar başka bir birey olduğunu görüyorum.
Her gün seni daha çok seviyorum. Canım bebeğim benim.
Yenecek her şeye kudurmana rağmen, "çiğ" dediğimizde, onun yenilmeyecek bir şey olduğunu bildin. Çok merak etmene rağmen, çiğ bir şeyi ağzına atmadın. Ya da "sıcak" nedir bilmeden, "sıcak" dediğimiz fincana, uzatmamıza rağmen elini sürmedin. Korkak mısın? Hayır, temkinlisin bebeğim.
Yılbaşı yemeğinde, uykudan kalkıp kalabalığın içine girdiğinde, gözün şömineye takıldı. Başka hiç bir şey görmedin. Ateşe kilitlendin. Şaşırdın. Ama sıcak olduğunu hissettin. Önünde keyif yapalım, cancana ısınalım istedim. Olmadı, istemedin. Yanına yaklaşmadın. Temkinliydin miniğim.
Sonraa burda büyülü, cömert karla karşılaştığımızda, hayalim senin karlar içindeki kahkahalarını dinlemekti. Hazırlığımızı yapıp çıkmıştık bahçeye, o kahkahaları kaydedecektim. O kadar emindim yani. Seninle kartopu oynayacaktık, ya da kardanadam yapacaktık. Olmadı miniğim. Şaşırdın. Soğuk olduğunu hissettin belki -hissettin tabii. Belki gözlerin gereğinden fazla kamaştı. Öyle bir ortam vardı. Her yer beyaaaz...Benim temkinli, dikkatli kızım. Her gün seni daha iyi tanıyorum. Bazen kendime benzetiyor, bazense ne kadar başka bir birey olduğunu görüyorum.
Her gün seni daha çok seviyorum. Canım bebeğim benim.
Kayıtlar
11 yorum:
Karlar prensesi harikasın...
Temkinli çocuk iyidir Yapıncak. Borada 13 aylık yürümüştü ama bir kez ayağa kalktı ve yürüdü hiç düşmeden tüm evi dolaştı. Tehlike olduğunu uyardığında asla denemeye bile kalkmaz.
Gelecek sene inan karı sevecek şimdi onun için çok farklı bir olgu, tutuyor ve buz gibi. Erkek kardeşim ilk dondurma yediğinde katılarak ağlamıştı. Ama seneye daha kendinden emin olacak ve sürekli kar olsun isteyecek.
Bu arada kıyafeti ile çok tatlı olmuş Ada. Karlı ayaklara bayıldım.
Tam da Montessori grubundaki yazışmaların ardından okuyorum bu yazıyı. Temkinli olmak güzel bir ipucu Ada'nın geleceği için. Ölçüp biçip hareket eden insanlar fevrilere göre daha doğru kararlar veriyorlar. (Benim gözlemim)
bu şirineyi yakaladığım yerde öpmekten perişan edeceğim..bayılıyorum bu sevimli yaratığa..
benim oğlum küçüklüğünü Antalya da geçirdi..ilk karı Ankara da 2 yaşında görmüştü ve ilk adımlarını atınca ürktü..ayakları adımlarında karın içine girdikçe garipsemişti durumu..biz çok eğlenmiştik onun bu tepkisine..ama sonra tüm çocuklar gibi kar delisi oldu :)
Bu kadar karı bir arada gormeniz ne guzel:)
Yapincak, Ada'nin paytak paytak yurudugunu, günde 40 defa poposunun üstüne düştüğünü görmemişsindir degil mi?
Garantici çocuk boyle oluyor. Kerem de böyle. Ölçülü, kontollü...
ama annesi biliyorsun Ada;Melek Bebek..
Ada her haliyle her şeyiyle çok tatlı,maşallah
Bende de var bi garantici emeklemediği gibi henüz sıralamaya da geçmedi sekiz aylık temkinli...Ada da kendi kızımın geleceğini görüyorum sanki:)Çok tatlı çok...
ada ne şeker olmuşsun kar kostümünle sen. yavaş yavaş ve temkinli yaşamak; hayat öyle hızlıca akıp geçiyor ki koşturmadan sindirerek ve güvenli yaşayabilmek sonradan peşinde koştuğumuz bir öğreti. Minik ada şimdiden çözmüş bu sırrı demek ki :)
Yapıncak sen de bir seferinde yazmıştın. Bizim minikler çok benziyorlar birbirlerine. Aynı yazıyı ben de yazmış olabilirdim, ne ilginç:))
Adacım ne kadar güzelsin sen öyle..Şansın bol olur umarım. Hayat ellerini yakmaz, üşütmez seni..
oy oy oy Masallah ne seker seysin sen öyle Allah bagislasin canim cok sirin,Hayirligeceler hersey gönlünüzce olsun,...sevgiler
Yorum Gönder