22 Aralık 2008 Pazartesi

Ohh be

Kabus gibi rüyalar, bir özlem. Bir özlem. Anlamadım gitti derken...

Döndüler! Anneanne ile dede döndü kızım. Ne güzel de "alo" dedin, ne güzel karşıladın onları bir öpücükle. Uzaktan da olsa, olsun. Az kalmadı mı gitmemize? Cumartesi dersten sonra yoldayız bakalım.

Artık telefon, internet, uzakta olmak daha bir yakın olsa da; telefonla da internetle de ulaşamayınca zor oluyormuş bu iş. Bir de bu kara bulutlu zamanlarda insanın başında binbir düşünce, merak...

*
Geç olsa da sanki yeni yıl kokusu gelmeye başladı burnuma.

7 yorum:

Adsız dedi ki...

Kara bulutların ardından mutlaka pırıl pırıl gökyüzü çıkar, günlerin de yüreğin kadar aydınlıkla dolsun canım.

Deniz

pinarbk dedi ki...

Hadi gözün aydın.Küçük bir planım vardı, ikimiz için ama madem gidiyorsun, başka bir sabaha artık:))

ÇAğ dedi ki...

Gözünaydın Yapıncak,en kısa zamanda kucaklaşmanız dileklerimle...
Öptüm

filiz dedi ki...

ne mutlu size:))))
darısı başımıza...

Adsız dedi ki...

Bu arada sana iyi bir haber, www.gunyayincilik.com'a gir izle bakalım, gerisini söylemem sürpriz :)
Deniz

AycA dedi ki...

aa ben baktım :) ne güzel :)) gunyayıncılığa :))

Adsız dedi ki...

En koyu karanlık güneş doğmadan önce ki karanlıktır.Siz hiç güneşin doğmadığı hep karanlıkta kalındığını gördünüz mü?İçimizde ki yaşama sevgisi ile her zaman kendi güneşimizi kendimiz yaratmalı etraftaki karanlıklara bir güneş gibi doğmalıyız.