Kendime mi acıyayım? Miniğe mi?Salondaki küçük sekretere sığdırıyorum koca kitapla laptopumu. Ada'nın oyun havuzu da burda, çok fazla uzak kalmamış oluyorum ondan böylelikle. Sırtımı salona, zihnimi tercümeye vererek çalışıyorum iki ara, bir dere. Ada bunların bazılarında uyuyor; rahatım, daha hızlı koşuyorum. Bazılarında ise uyanık ve pıtırdıyor etrafımda. Benimse vicdan azabım tıkırdıyor ellerimde.
Anlatıyorum. Geçirdiğim koca ameliyatı tam da bir yaşında anlayan, ne yapıp ne yapmaması gerektiğini, annesinin neler hissettiğini gerçekten (altı çizili) anlayan bebeğin, onbeş aylık olduğunda bu durumu da anlayacağını düşünüyorum.
Diyorum ki "Bu 'iş' Ada'cığım, anne biraz iş yapsın, sonra hemen gelecek Ada'yla oynayacak, hem de neler neler oynayacak" (Ablası da duyuyorum arada Ada'ya 'orası annenin işyeri' diyor, çalışma odamız da babanın işyeri bu arada!) Minik de bakıyorum -her zaman olmasa da- sarılıp koklaştıktan sonra, kendi oyun alanına gidiyor, oyun havuzuna. Ablasıyla bakışıyoruz, "vay be" der gibi. Amaaa...3 dakika sürüyor, sonra pıtır tekrar geliyor. Reddetmek mümkün değil -olabilir mi? Çalışmamak...? O da mümkün değil.
Ama diyeceğim de, o değil.
Artık Ada ben çalışmazken de benim çalışma masasını gösterip "işşş" diyor. Aslında çoğu zaman ben çalışırken. Duyuyorum, anlıyorum arkamdan eliyle ablaya gösteriyor: "İŞSŞSS" ve... Yanıma gelmiyor!!
Şimdi ben sevineyim mi bu "iş" meselesini anladığına, üzüleyim mi? Kafam karıştı.
Kayıtlar
7 yorum:
sevin Yapıncak'cım sevin tabi, bak anlıyor , algılıyor, konuşuyor :) Hem ne şanslısın ki gözünün önünde Ada, hala yan yana kan kana can cana... Tadını çıkar...
*Evet Elif! Doğru,
Bir kelime, bir kavram daha eklendi miniğin kafasına, ama yani bu kadar da çabuk kabullenilmez ki annenin "iş"te olduğu!
en güzeli bencede yanyana olmanız,istediğinizde sarmaş dolaş olabiliyorsunuz ya,ne mutlu:)
Bu iş karışık bir konu.. Benim nöbetler gibi! Anne niye geceleri evde yok? iş'te.... İş nedir yahu?
Çözülebilir bir sorun mu bu?
pardon ama sevinmesi mi lazım.? ilginç.
Yapıncak, bazen ben de akşamları eve iş taşıyabiliyorum. O gün zamanında uyusun da ben de işimi toparlayabileyim diye neredeyse dua ediyorum. Bunu istiyorum diye iç seslerimle münakaşa ediyorum. Hiç değilse sen kafanı çevirdiğinde Ada gözünün önünde, sesi her an kulağında. Şanslısın.
Anlıyor ama anlamazlıkdan geliyor :) ne yapsın? Ada daha küçük cok küçük ama ben kendimi düşünüyorumda 3 yaşlarında filandım annemi işe yollamazdım ağlardım gitmesin diye sabahın erken saatlerinde neler yapmazdımki..."sana ne istersen alıcam, çalışıcam para kazanıcam" demiş annem bana bende ona "hiç bişey istemem seni isterim" demişim annem o gün ağlaya ağlaya düşmüş yollara içinden istifa etmek bile gelmiş inanın.Çocuklar işin ne olduğunu alıyor anlamasına ama kabul etmek istemiyorlar :)
Yorum Gönder