Ayakta ve Hayatta

Burası Komuta Merkezi'm.

...di.

Ameliyattan eve döndüğümde böyle bir düzen kurmuştuk. Göğüs kafesi ve dikişler için oturur pozisyonu sağlayacak bin yastık. Boyun kasları ağrımasın diye rulo yastık. Kollar sarkarsa omuz kaslarım ağrıdığı için iki kola yükselti verecek yan yastıklar. Tüm ağırlığın popoya yüklenip, o cenahı karıncalandırmaması için ayaklara yükselti yastığı.

Kağıt havlum, nefesimi içime çekerek hop hop zıplatmaya çalışıp, 3 hafta sonunda ancak 3. ve mavi olan topu hafiften kıpırdatmayı ancak becerdiğim ciğer açma toplarım, şişirmek için azimle çalıştığım ve her gün Ada'ya nefesimle dolduracağım farklı renkte bir balon vermenin romantik hayalini kurup, her defasında tasarımına küfrettiğim şişmeden patlayan balonlar, kumandalarım, tek elimle iki satır yazmak için 2 saat harcadığım olmazsa olmazım bilgisayarım, yan tarafta yanına bir türlü yaklaşamadığım büyük Music Together "Yönetici Klasörü"m, üstünde tercüme edilmeyi bekleyen anne-bebek kurtarıcısı kutsal Tracy kitabım. Karşımda seyretmediğim televizyonum, yanımda bin bardak doldurup boşalttığım, boşaldığında çaresiz kaldığım su sürahim ve rengarenk ilaçlarım...

Hoşçakalın şekerler!

Artık ayaktayım. Artık hayattayım.

Bilgisayar ve kitaplarım masaya terfi etti, sağ elim hayatını sol elimle paylaşmaya karar verdi. Tercüme bekleyen kitabımın sayfaları birer bireeer çevrilmeye başladı. Açılmayan klasördeki paragrafların altı birer bireer çizilmeye başladı. Gecelikler isyanda, Yapıncak aleme kıyafetleriyle çıkmaya başladı.

Yaşasın! Ameliyat sonrasının "güç" denilen ilk üç haftası -hatta ondan da fazlası- geride kaldı!!!