22 Aralık 2008 Pazartesi

Ohh be

Kabus gibi rüyalar, bir özlem. Bir özlem. Anlamadım gitti derken...

Döndüler! Anneanne ile dede döndü kızım. Ne güzel de "alo" dedin, ne güzel karşıladın onları bir öpücükle. Uzaktan da olsa, olsun. Az kalmadı mı gitmemize? Cumartesi dersten sonra yoldayız bakalım.

Artık telefon, internet, uzakta olmak daha bir yakın olsa da; telefonla da internetle de ulaşamayınca zor oluyormuş bu iş. Bir de bu kara bulutlu zamanlarda insanın başında binbir düşünce, merak...

*
Geç olsa da sanki yeni yıl kokusu gelmeye başladı burnuma.

7 yorum:

  1. Kara bulutların ardından mutlaka pırıl pırıl gökyüzü çıkar, günlerin de yüreğin kadar aydınlıkla dolsun canım.

    Deniz

    YanıtlaSil
  2. Hadi gözün aydın.Küçük bir planım vardı, ikimiz için ama madem gidiyorsun, başka bir sabaha artık:))

    YanıtlaSil
  3. Gözünaydın Yapıncak,en kısa zamanda kucaklaşmanız dileklerimle...
    Öptüm

    YanıtlaSil
  4. ne mutlu size:))))
    darısı başımıza...

    YanıtlaSil
  5. Bu arada sana iyi bir haber, www.gunyayincilik.com'a gir izle bakalım, gerisini söylemem sürpriz :)
    Deniz

    YanıtlaSil
  6. aa ben baktım :) ne güzel :)) gunyayıncılığa :))

    YanıtlaSil
  7. En koyu karanlık güneş doğmadan önce ki karanlıktır.Siz hiç güneşin doğmadığı hep karanlıkta kalındığını gördünüz mü?İçimizde ki yaşama sevgisi ile her zaman kendi güneşimizi kendimiz yaratmalı etraftaki karanlıklara bir güneş gibi doğmalıyız.

    YanıtlaSil