9 Ağustos 2008 Cumartesi

Eller ya da "Mam-ma"

Erken geldi, küçük doğdu. Hastaneden çıkışında 2.600 gr'dı. Sonra büyümeye başladı. Hızla. Sebebi, iştahı. Şanslıydık, biliyorum.

Annesine çekmiş, yemek yemeyi çok sevdi. Babasına çekmiş, hiç bir yemeği birbirinden ayırmadı, hepsini istisnasız mideye indirdi. Keyifle ve sevinç çığlıklarıyla yedi. Bir o kadar da inanılmaz bir hızla, iki kaşık arası kıyametler kopartarak -nerde kaldı öbür lokma diye!

Ama artık bir yaşında, kocaman kız. Bizimkilerin anlattığı hikaye kulağımda: "Lokantaya giderdik, sen 1 yaşında çatalınla kaşığınla kendi kendine yerdin yemeğini". Hmmm, bu ben. Peki o?

O hazırlopçu. Yaşadığı mideye indirme, hem de acilen mideye indirme heyecanından çatal-kaşık tutma, zaptetme gibi bir durum yakalamamız hiç mümkün olmadı. Ama...işte iki gündür elleri imdadımıza yetişti.

Ada "ben de büyüyorum" dedi.



Afiyet olsun minik kızım, küçük canavarım. Sakın bir gün bizi de mideye indirme, tamam mı?

10 yorum:

Elif dedi ki...

maşallah sana Ada...
Bizde son haftalarda el olayına iyice sardık, çok hoşlarına gidiyor... Hatta bizim yedirmemizi protesto ediyor diyebilirim... Darısı kaşılı çatallı günlerimize...
sevgiler ikinize de...

KEO dedi ki...

Aman nazar değmesin hep böyle iştahla yesin.Bize de ulaşsın gelsin bu iştahh:)) özellikle şu sıralarr...

Mine dedi ki...

biiiir) cok super tatlibir sey bu yaw! yerim o nanaklari!
ikiii) o yangindan mal kacirirmis gibi lokmalari cignemeden goturmek bizde de var. gerci Adacigin cigneyecek pek fazla disi yok henuz ama bu telas ne? belki sonra bir daha bulamam endisesi. gerci Eren de o yaslarda cok istahliydi her seyi yerdi hatta bir yetiskin porsiyonu kadar nerdeyse. hala istahi iyi ama artik cok daha secici ve yeni seyleri denemez oldu. bir yandan isimi kolaylastiriyor ne pisirecegimi bilmek ama ote yandan da zorlastiriyor cunku disaridaki yemekleri yemiyor. eve kesinlikle abur cubur girmiyor ve sagliki besinler sundugum surece sorun yok ama farkli cesitli besinlerin farkli vitaminleri, mineralleri var. kitaplarda okudum bu cocuklarin yemek secmesinin bir sebebi belli bir yastan sonra hafizalarinin gelismesi ve kucuk yaslardaki icgudusel "aman simdi yemezsem sonra ac kalirim" korkusunun zamanla yerine "canim simdi yemezsem sonra yine veriyorlar nasil olsa" duygusuna birakmasi. ikinci bir sebep de cocuklar hep asina olduklari seyleri sevip, rahat ediyorlar. hep ayni sarkiyi duymak, hep ayni cizgi filmi seyretmek, hep ayni kitabi okumak ve hep ayni yemegi yemek. cunku bilgi edinme ve process etme kapasiteleri sinirli. bu davranis bicimi yaslilarda da var, beyin bir noktadan sonra yeni bilgiyle ugrasmak istemiyor.
uuuc) o elle yemek olayi sanirim butun bebeklerde var ve dunyadaki bir cok kulturde. aslinda bu daha dogal olan ve araya metal bir tad girmedigi icin yemegin lezzetinin daha iyi duyuldugu bir sekil. sen de bir gun ellerinle yemegi dene goruceksin aslinda daha hos bir duygu ve buyuk bir ihtimalle yemegin isisini daha iyi ayarlayabiliriz. bu arada bu "sen bu yastayken sunlari sunlari yapiyordun" meselesi benimkilerde de var. n'apalim her cocuk farkli. bi de ben sasiriyorum nasil 30 kusur yil onceki seyleri hatirliyabiliyorlar, bence bazi seyleri yanlis hatirliyorlar, ben Eren'in 6 ay onceki bir suru seyini hatirlamiyorum!
doort) google reader'da "beceriksiz" diye bir post gordum sonra blogda goremedim. blogger'a video yuklemenin zorlugundan bahsetmissin. yok Yapincakcim senin beceriksizligin falan degil. Blogger super user UNfriendly bir software. fotograflarin download edilme sekli, text'in fontuna falan mudahele edememen (ya da ben bilmiyorum) falan inanilir gibi degil. hic bir zaman onizleme ile gercek blog sayfasi ayni olmuyor benim icin. Eger bastan bilseydim baska bir blog programina yazardim blogumu. insallah biraz daha kullanimi kolay hale getirecekler.

ayy yine cok uzun yazdim!

hayal dedi ki...

Ayol yerim ben o yemek yiyeni :)
Bu arada sanki biraz tabaga yetisemiyor gibi mi? Biz bu buyuk mama sandalyesinde rahat edemeyince IKEA'dan cok daha rahat oldugunu dusundugum bir tane daha aldik, http://www.ikea.com.tr/productdetail.aspx?id=00069725&SPR=S79823976, daha hafif ve Damla hanim daha rahat oturuyor, tabagına rahat uzanıyor. Bir eliyle yemegi alip diger elindeki catala batirip oyle yiyor :) hahaha.

Esra dedi ki...

Yerim ben onu! Yapincak, bu minnos biz gormeyeli kocaman olmus. Abla olmus. :-)
Aferin sana Adacik... afiyet olsun, yarasin...

Adsız dedi ki...

Ağzım açık seyrediyorum vallahi, Ada iştah şurubu gibi, minnoş, taptım ben ona.Her bebeğe bir Ada, günde 6 kere, bir seyirlik :))) Ayça'yı yanına eğitime yollasam hemen iştahı açılır bu çılgın kızı görünce...
Çağlayan & Ayça

Eren Derin dedi ki...

Afiyet, seker olsun Ada'ya.. Masallah ne de güzel yiyor elleriyle.. Yakinda kasigada gecer annesi sen hic merak etme ;))

Adsız dedi ki...

Çok şeker maşaallah.Allah bağışlasın.Bende ikinci kızımı büyütüyorum.İlki 9 yaşında,ikinciside 2yaşında.Ada Bebişimizden 1 yaş büyük.Allah tüm yavrulara sağlıklı,hayırlı ve uzun ömürler versin inşaallah.sevgiyle ve sağlıkla kalın.
http://canimkizlarim-benim.blogspot.com

Yapıncak Gürerk dedi ki...

**Arkadaşlar, sağolun. İşte her bebeğin dönemleri, bizimki bu dönemde minik bir canavar işte! İştahsızlara püffff, burdan iştah üflüyorum.

**Hayal, o dediğin sandalyenin peşindeyiz zaten ama stoklarda bitmişti en son.

**Mine, yemek konusunda yazdıkların benim de ordan burdan bildiğim şeyler, bakalım günler gözterecek artık bundan sonra nasıl olacağını. Umarım böyle gider. Aileler ve blogger konusunda haklısın!

**Esra, büyüdü gerçekten, yakında da patlayacak!!

**Mehtap hoşgeldin, yine bekleriz!

Adsız dedi ki...

ada ne güzel yemek yemek öyle:)bayıldım:) benim oğlanla karşılıklı koca bir kuzu yerler diye düşünüyorum,hatta bizi bile yer bu canafarlar:)